Τo 1976 ο Πλατανιώτης γιατρός Νίκος Παπανικολάου είχε την έμπνευση να συγκεντρώσει μερικά αντικείμενα λαϊκής τέχνης, παλιά βιβλία, φωτογραφίες και ότι άλλο έκρινε πως άξιζε για έκθεση, αγόρασε μια κούκλα πού την έντυσε Πλατανιώτισσα για να τη βάλει στη βιτρίνα, έγραψε μια ταμπέλα με τις λέξεις "Λαϊκή Τέχνη" κι έστησε στην πλατεία τού χωριού ένα μικρό "Μουσείο". Έτσι τουλάχιστον τού άρεσε να το λέει χωρίς να το πιστεύει. Τότε, νοίκιασε ένα κλειστό μαγαζί της πλατείας και μετέφερε τη "Λαϊκή Τέχνη" σ' αυτό. Όμως του άλλαξε την ταμπέλα.
Το ονόμασε "Μουσείο" και μέσα στον ίδιο χώρο στέγασε τον Τουριστικό και Εξωραϊστικό Όμιλο του χωριού και μια υποτυπώδη βιβλιοθήκη. Πρόσθεσε μια συσκευή τηλεόρασης, που τότε λίγες υπήρχαν στο χωριό και κινηματογραφική μηχανή προβολής ταινιών, για να περνούν τα χειμωνιάτικα βράδια οι τότε νέοι του χωριού, μια και το καφενείο έκλεινε νωρίς.Καμάρωνε o γιατρός για το δημιούργημά του, όπως και όλοι οι Πλατανιώτες όταν και πάλι ο χώρος του κρίθηκε ανεπαρκής από τη συγκέντρωση εκθεμάτωνToτε εμφανίζεται ο φίλος και συνάδελφός του Αριστείδης Δημητρακόπουλος, που τόσα πρόσφερε στο χωριό ως πρόεδρος της Κοινότητας και δωρίζει το μαγαζί του πατέρα του στον Τουριστικό και Εξωραϊστικό Όμιλο του χωριού για να στεγαστεί το σημερινό Μουσείο (χωρίς εισαγωγικά πλέον) που αποτελεί κόσμημα του Πλατάνου και του Δήμου Πλατάνου